Van klinisch wit naar groen

De visie dat bewoners met dementie niet geprikkeld mogen worden, is achterhaald. In Appelgaard heeft het team van de Maretak een huiselijke omgeving op de locatie teruggebracht. En wat blijkt? Als je een thuissituatie creëert, voelen en gedragen bewoners zich ook meer zoals thuis.

Diagnose dementie
Diana Kil, teamleider Appelgaard: ‘De diagnose dementie komt hard binnen. De bewoner en de familieleden vragen zich dan vaak af hoe het verder moet. Vanaf het moment dat de diagnose wordt uitgesproken, is dit voor mij een gegeven en geen uitgangspunt. Ik zeg dan: wij gaan ons nu richten op uw leven, niet op het ziektebeeld. De manier waarop wij zorg bieden, samenwerken en zelfs onze locaties inrichten, draait om de bewoner en op wat er nog mogelijk is. Een eerste stap in het bieden van mensgerichte zorg was het huiselijk maken van onze klinische afdeling. Met het team hebben we drie woonkamers sfeervol ingericht. We hebben de meubels vergaard, muren behangen en sommige saaie muren groen geverfd. Met heel weinig budget hebben de ruimtes tot een thuis gemaakt.’

Aan de wandel met pompoenen
Diana: ‘Er bestond het idee dat mensen met dementie met spullen en accessoires aan de wandel zouden gaan of dat ze deze kapot zouden maken. In de herfstperiode lagen her en der pompoenen die inderdaad niet allemaal bleven staan. Dat was absoluut geen probleem. Integendeel, de bewoners die met de pompoenen aan de wandel gingen, zaten niet stil. Beweging is juist goed voor hun gezondheid.

Wij gaan bewust om met deze prikkels. We doseren en zorgen ervoor dat we niet overprikkelen. We hebben vaasjes gezet in de huiskamers. Deze bleven trouwens keurig staan. Want wanneer mensen met dementie spullen kunnen herkennen en in een omgeving zoals een woonkamer plaatsen, horen deze spullen bij hun totaalbeeld. En dat is met die vaasjes een veel gezelliger beeld. Het is met wat accessoires en deco fijner om in een huiskamer te zijn. Dat merken we overigens niet alleen aan de rustige en tevreden bewoners, ook hun familieleden blijven nu langer op de koffie.’

Er is voor iedereen keuze
‘Een aantal maanden geleden gingen wij nog heel anders om met het ontbijt. We smeerden alles voor en via een kar werden de boterhammen in vershoudfolie uitgedeeld. Er was weinig nabijheid tijdens dat belangrijke ochtendmoment. Nu schuift ’s morgens ook het zorgpersoneel aan en liggen er broodmandjes klaar met een keuze aan broodbeleg. Er is fruit en peperkoek. We zien hierdoor een toename op het gebied van autonomie: mensen gaan zelf weer smeren. En niet onbelangrijk: sindsdien wordt er veel meer gegeten.'

Bedankje
‘Ik wil graag mijn teamleden bedanken. Zij hebben zich enorm ingezet om deze low-budget transformatie tot een succes te brengen. Ze waren niet bang om hun handen vuil te maken met de verfkwasten en aan de behangtafel. Een dikke pluim! We zijn samen hard op weg om hier een plek van te maken waar iedereen wil wonen en wil werken.’