×
U bevindt zich:

Waarom Roy Erkens gezond is gaan leven

Roy Erkens (44) heeft astma en COPD. Het is zo’n vier jaar geleden dat hij binnen enkele maanden twee keer in kritieke toestand naar het Maastricht UMC+ werd gebracht.

’De eerste keer in november 2014 was het al erg. Ik werd ’s nachts wakker omdat ik bijna geen lucht kreeg. ’s Ochtends heb ik mijn beste vriendin Elly gebeld. Ze kwam naar mijn woning en belde op haar beurt 112. Na een snelle ambulancerit vond ik mezelf terug in de traumakamer. Daar werd ik verneveld om de longaanval onder controle te krijgen. Dit lukte niet. Op de intensive care kreeg ik een masker op mijn gezicht. Dat moest deels mijn ademhaling overnemen, zodat mijn longen en lichaam tot rust konden komen. Ook dat lukte niet. Omdat ik hevig begon te hoesten, hebben ze via een snede in mijn hals een slangetje aangebracht in mijn luchtpijp. Daarna hebben ze me een paar dagen in een kunstmatig coma gelegd. Toen ik wakker werd, wist ik niet waar ik was. Op tv zag ik The voice of Holland. Ik dacht dat ik in de bioscoop zat en wilde opstaan en naar huis gaan. Dat gebeurde uiteindelijk pas na tweeënhalve week.’

Kantje boord
’De tweede keer dat ik vanwege een longaanval in het ziekenhuis terechtkwam, was op 1 maart 2015. Dat was nog erger. Toen de ambulance arriveerde, moest ik plat op een brancard gaan liggen. Ik riep: ’Zet me recht! Zet me recht! Ik krijg geen lucht!’ In het ziekenhuis ging ik snel achteruit omdat er te veel CO₂ in mijn longen zat. Bovendien had ik een dubbele longontsteking. Op de intensive care kreeg ik weer een slangetje in mijn luchtpijp. Ik heb daar 41 dagen gelegen en werd drie weken in een kunstmatig coma gehouden. Het was kantje boord, want ze hebben destijds zelfs overwogen om me los te koppelen van de beademingsmachine als mijn situatie niet snel zou verbeteren. Gelukkig was dat wel het geval.’

Mezelf bij elkaar geraapt
’Na meer dan twee maanden mocht ik het ziekenhuis verlaten. Daarna heb ik acht weken doorgebracht in CIRO Horn om te revalideren.’ (CIRO Horn is een expertisecentrum voor chronisch orgaanfalen, red.) Eenmaal thuis heb ik mezelf bij elkaar geraapt en beetje bij beetje een einde gemaakt aan mijn ongezonde levensstijl. Ik rookte twee pakjes sigaretten per dag en at alles wat los en vast zat. Een familiebak stamppot of soms wel twee à drie grote pizza’s achter elkaar. Ik had in het begin veel moeite om minder te eten. Daarom vroeg ik mijn huisarts om een maagverkleining. Hij zei dat ik voldoende wilskracht had om zonder zo’n ingrijpende operatie af te vallen. Daar had hij achteraf gelijk in. Ik zit nu dagelijks thuis op de hometrainer en ik wandel ook elke dag drie keer met Gio en Mojo, mijn twee chihuahua’s. Ondanks mijn beperkingen probeer ik zo veel mogelijk te bewegen, wat lang niet altijd gemakkelijk is.’

Van 109 naar 82 kilo
’Via mijn huisarts ben ik in contact gekomen met een diëtiste van Envida, Margo Jongen. Zij heeft me mede gebracht waar ik nu ben, en daar ben ik haar dankbaar voor. In cijfers uitgedrukt: ik woog ooit 109 kilo. Nu weeg ik 82 kilo. Kijk eens naar deze foto’s, dan kun je het verschil zelf zien. Ik ben trots op mezelf na de lange weg die ik heb afgelegd. Ik rook niet meer, eet gezond en beweeg meer. Bij dat laatste hoort ook dat ik de hulp in de huishouding heb stopgezet. Mocht ik die weer een keer nodig hebben, dan krijg ik die. Maar voor nu voer ik alle huishoudelijke taken zelf uit. Geestelijk ben ik ook meer in evenwicht omdat ik zaken meer kan relativeren na al mijn ervaringen.’

Advies
’Mijn conditie is nu goed, maar mijn longinhoud is slechts 23%. Méér zal dat niet worden. Elke nacht nog slaap ik met een beademingsmasker. Ondanks alles zie ik de toekomst relatief positief tegemoet. Mijn advies aan andere mensen? Dat moet wel duidelijk zijn na mijn verhaal: rook niet, eet gezond en beweeg voldoende. En heb zelfdiscipline. Want zonder zelfdiscipline red je het niet.’