Dit zegt de 60-jarige mevrouw R. over de persoonlijke verzorging en huishoudelijke hulp die ze van Envida ontvangt. Onze cliënte, die om privacy redenen liever niet met haar volledige naam vermeld wil worden (*), woont in een bescheiden appartement in de Maastrichtse wijk Daalhof. Ze was nog maar 53 toen ze al een beroep moest doen op de zorg.
“Ik had al van kinds af aan veel last van mijn knieën, maar als je nog zo jong bent, doen ze er nog niet veel aan.” Dankzij medicatie en fysiotherapie heeft ze zich lange tijd vrij goed weten te behelpen, maar zeven jaar geleden was er geen ontkomen meer aan: “ik kon bijna niet meer lopen. De enige redding was een operatie, waarbij ik twee nieuwe knieën kreeg.” Toen de operatie achter de rug was en mevrouw thuis moest herstellen, schakelden haar huisarts en de specialist van het ziekenhuis thuiszorg in. “Ik ben alleenstaand, heb geen kinderen en mijn familie woont niet in de buurt. Er kon dus niemand voor me zorgen. “
Ofschoon mevrouw R. alleen woont, voelt ze zich niet alleen. Dat is te danken aan de driejarige poes Micky, die leven in de brouwerij brengt en haar baasje graag gezelschap houdt. Mickey is heel belangrijk voor haar, dat is wel duidelijk. Daarnaast heeft ze veel steun aan twee vrijwilligers van de Zonnebloem. “Een echtpaar. Mevrouw komt op woensdagmiddag om me gezelschap te houden. We kletsen dan wat, doen een spelletje of kijken samen televisie. Haar man springt bij als er klusjes in huis gedaan moeten worden.”
(*) De mevrouw op deze foto is niet onze cliënte.
Een goede gezondheid is het hoogste recht. Dat besef je pas als je niet meer zo gezond bent. Zoals mevrouw. Ze kreeg niet alleen twee nieuwe knieën, maar werd in de jaren na die bewuste operatie opgezadeld met steeds meer gezondheidsproblemen. “Ik heb hartritmestoornissen, last van mijn luchtwegen, een beginnende spierziekte en nu ook nog eens een lichte hernia. Ik kan bijna niet meer bukken. Zonder zorg red ik het niet.“
Ze is dan ook heel blij met en tevreden over de goede zorgen van het thuisteam Daalhof van Envida. “De twee meisjes die mij verzorgen en helpen met de huishouding komen al zeven jaar bij mij. Alleen in vakantieperiodes, op feestdagen of bij ziekte kan het gebeuren dat er iemand anders komt, maar dan krijg ik dat altijd van tevoren te horen. Prima geregeld.”
Twee keer per dag krijgt ze bezoek van het thuisteam Daalhof. De eerste keer om 07.00 ’s morgens. “Behalve op zondag, want dan wil ik kunnen uitslapen. Ik word onder andere geholpen bij het opstaan, wassen en aankleden omdat ik dat zelf niet meer kan. Het tweede bezoek is ’s avonds tussen 18.30 en 19.30 uur. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik erg tevreden ben. Ze helpen mij goed. Als ik iets vraag, zijn ze er voor mij. Juist omdat ze al zo lang bij mij komen, is er een goede band ontstaan. Ze hebben het altijd erg druk, maar proberen toch altijd tijd vrij te maken voor een praatje. Dat maakt de zorg persoonlijker, wat ik zelf erg prettig vind.”
Ook over wijkverpleegkundige Wendy is mevrouw R. erg te spreken. “Ze is zeer begaan met mij en zorgt ervoor dat alles soepel blijft verlopen. Dankzij haar ben ik zelfs op vakantie kunnen gaan met het Rode Kruis. Dat hoort misschien niet bij Wendy’s taak, maar ze heeft dat toch maar mooi geregeld. Geweldig toch?”
